Drżenie zaczyna się w jego szyi, gdy Markus zbliża się do obrazów, które goniły go od 49 lat. Teraz kieruje swój kamper na południe, jak najdalej od swojej przeszłości. Obrazy przychodzą bez ostrzeżenia. Najpierw mrowienie w szyi, potem drżenie rozchodzi się po całym ciele Markusa. Nadużycie miało miejsce ponad 45 lat temu, ale dopiero teraz Markus może to wyrazić słowami. Dzięki swojemu kamperowi 55-latek zawsze jest w ruchu, żeby nie zastanawiać się zbyt długo. Codzienna walka o przetrwanie między przeszłością a widokiem na oceaniczny horyzont.
Budzony każdego ranka głosem gołębia, filmowiec czyta dziennik więzienny swojego pradziadka. Dowiaduje się, że podczas pisania towarzyszył mu gołąb. Ten samotny, ponadczasowy gołąb wypełnia luki tego, co zostało zapomniane, budząc niewypowiedziane rodzinne rany.
W górach. W A Costa da Morte (Hiszpania). Starsza pani. Dom. Komputer. Próba komunikacji z otoczeniem.
Podczas gdy Polska otrzymuje międzynarodowe zachęty do przyjmowania ukraińskich uchodźców, kontrowersyjna sytuacja na granicy z Białorusią schodzi na dalszy plan. „Borders” towarzyszy osobom, które wcześniej pomagały uchodźcom, oraz rodzinie ukraińskiej podczas jej pierwszych kroków w Polsce po rozpoczęciu wojny.
This documentary tells the story of how, when a Haitian voodoo priestess, a Mambo, dies, it is up to the children to celebrate the deity she served. It’s time for my mother to come home to perform this ritual in honor of my late grandmother.
Wiosną 2021 roku 19-letni czeski artysta cyrkowy Kuba wyjeżdża na rozdartą wojną wschodnią Ukrainę i organizuje dla dzieci kurs żonglerki. Z czasem zaczyna kwestionować swoją pozycję w wojnie, która nie jest jego własną, i skupia się na konfliktach wewnątrz własnej głowy. „Donbas Days” to krótki portret młodego człowieka poszukującego siebie na froncie jedynej europejskiej wojny.
Ten krótki dokument wrzuca nas w niezwykle estetyczny proces artysty Hansa Hamida Rasmussena. Już same imię budzi ciekawość. Śledzimy odważne podróże Hansa Hamida z Norwegii z powrotem do Algierii, odkrywając burzliwą przeszłość i głębokie poczucie przynależności do dwóch odmiennych, ale fascynujących kultur.
Wiatr wieje mocno w Heurtebise, domu Alicji we Francji. W tym roku będzie to jej ostatnie lato i pierwsze dla jej prawnuka Dario. Życie, które dobiega końca i drugie, które się zaczyna. Dom, trzy kobiety, dziecko i morze.
Od zarania dziejów sny są inspiracją do refleksji nad podświadomością i działają jako brama do świata abstrakcyjnych obrazów tworzonych na podstawie naszych myśli, uczuć i doświadczeń. Autor filmu postanowił zinterpretować marzenia bliskich mu osób i przedstawić je w formie animowanego filmu krótkometrażowego.
Jego Bogiem jest Miłość. Jego ojczyzną jest Ziemia. Jego płeć? Człowiek. Božo Vrećo, najbardziej rewolucyjny z bałkańskich artystów, w swojej pieśni miłosnej do Sarajewa śpiewa o życiu, o przezwyciężeniu trudności i o historii miłosnej między dwoma miastami, Sarajewem i Barceloną, które potrafiły odnaleźć się w trudnych czasach, by nigdy nie powiedzieć sobie żegnaj.
„Memoria” opowiada o spuściźnie między dziadkiem a jego wnuczką. On nadal marzy o morzu, ona urodziła się na pustyni. On wierzy, że kiedyś wróci, a jego wnuczka musi pamiętać. Przekazywanie pamięci między pokoleniami jest motorem tego filmu. Jego istotą jest połączenie ciała z ziemią i wodą, które dały nam życie.
Według stanu na maj 2022 ponad 3,5 mln Ukraińców szukało schronienia w Polsce. 90% wysiedlonych to kobiety i dzieci. Oto ich historie.
„Mothertruckers” to wgląd w nieopowiedzianą jak dotąd historię kobiet-kierowców ciężarówek. Akcja rozgrywa się po Brexicie, podczas kryzysu transportowego i paliwowego w Wielkiej Brytanii. Omawia konflikt bycia kobietą-kierowcą ciężarówki w zawodzie zdominowanym przez mężczyzn oraz bada romantyczną ideę odnajdywania wolności na drodze w porównaniu z ciężką pracą i niekonwencjonalnym stylem życia, jakim jest bycie kierowcą ciężarówki.
Co by się stało, gdyby w pewnym momencie dźwięki naturalne i wytworzone przez człowieka stały się nie do odróżnienia od siebie? Dziś ptaki naśladują telefony, a ludzie umieszczają w swoich domach małe ćwierkające pudełeczka. Katharina Pichler trzeźwo zestawia swoje obserwacje, w których natura i cywilizacja jednoczą się ze sobą audio-wizualnie, aby ostatecznie połączyć się w złowieszczy sojusz.
Niemiecka artystka sztuk walki Yve mocno wierzy, że pandemia koronawirusa to globalna farsa. Odkąd zaczęła dzielić się swoimi poglądami z tysiącami obserwujących za pośrednictwem swojego konta na Instagramie, przesuwała się coraz dalej na margines społeczeństwa, tracąc nie tylko przyjaciół, ale także pracę. Wraz ze swoim chłopakiem postanowiła wyemigrować do kraju, w którym, jak wierzy, może żyć i mówić swobodniej: Panamy. W „Panama, One Way” śledzimy Yve podczas jej ostatnich dni w Berlinie, gdy żegna się z najbliższymi – i zagłębiamy się w życie kobiety, która tak daleko odeszła od społecznego konsensusu, że teraz jest gotowa opuścić swoich bliskich na dobre.
Przekazywana z pokolenia na pokolenie świecka wiedza o sztuce organowej znalazła swój dom w warsztacie w Segariu, małym miasteczku na Sardynii. Poza procesem rzemieślniczym wydaje się, że ukryty jest niewidzialny i niepowstrzymany ruch: poszukiwanie pierwotnego oddechu natury, wiatru, który dla starożytnych Greków (Πνεúμα) był także duchem.
Saura tworzy i odzyskuje ponad trzydzieści obrazów, rysunków i zdjęć, które drukuje, którymi manipuluje, bawi się, a następnie filmuje, aby stworzyć historię, która odtwarza hiszpańską wojnę domową, ale także odzwierciedla okropności uniwersalnej wojny, widziane oczami dziecka i jego otoczenia.
Ten film został nakręcony w schronie przeciwlotniczym w Kijowie. Szkice powstały w ostatnim tygodniu lutego, kiedy Kijów został zaatakowany. Rodziny, głównie kobiety, dzieci i osoby starsze trzymały się razem podczas każdego ataku. W filmie przedstawiona jest powtarzalność ataków, ukazując jak przerażające i wyczerpujące jest to doświadczenie, nawet dla tych, którzy są daleko od frontu. Dzięki internetowi zrozumieliśmy, że ta inwazja miała na celu wymazać nas wszystkich.
Poznaj historię zniknięcia i powrotu polskiego Ikara, Mirka Lecha. To opowieść o wielkim umyśle, palącej obsesji, szalejących żywiołach, zmaganiu się ze schizofrenią oraz problemach z akceptacją społeczną i rodzinną. To prawdziwa historia człowieka żyjącego w izolacji, który w poszukiwaniu miłości i słońca wyrusza w niewiarygodną podróż dookoła świata.
Wiersz wizjonerski i medytacja na temat najgorszej masakry na tle rasowym w historii Ameryki, która miała miejsce w Tulsa (Oklahoma) w 1921 przeciwko czarnej społeczności Greenwood. Film opowiedziany w 14 rozdziałach w formie drogi krzyżowej (Via Crucis), zainspirowany wierszem Countee Cullen i surrealistycznymi artystami: René Magrittem i Maxem Ernstem.
Ona – recydywistka, on – profesor akademicki. Film porusza temat trudnej relacji rodzinnej, w której rodzeństwo podejmuje próbę pojednania się. Traumy dzieciństwa, niełatwe wspomnienia, ich różne drogi życiowe powodują, iż proces pojednania jest niezwykle trudny.
Sierra Leone jest drugim najbiedniejszym krajem na świecie. Po przezwyciężeniu jednej z najcięższych i najkrwawszych wojen domowych, w 2014 roku obywatele musieli zmierzyć się z jedną z najbardziej niszczycielskich epidemii w żywej pamięci, epidemią wirusa Ebola. Konsekwencje tych okropności doprowadziły do zgaszenia iskry rozwoju i pogrążenia ludności w całkowitej ciemności, w której żyją od 1992 roku. Brak stabilnego dopływu światła jest główną przeszkodą w rozwoju pracy medycznej, bezpośrednio wpływającą na długość życia mieszkańców Sierra Leone. Uzyskane obrazy są częścią rzeczywistości, napotkanej na oddziałach szpitalnych w dzielnicy Koinadugu.
Dysfunkcjonalne społeczeństwo kontrolowane przez toksycznego przywódcę skutkuje nieliberalną rzeczywistością, a jedyne autokratyczne państwo członkowskie UE jest w tym liderem. Niedawno na środku głównego placu tego kraju pojawiła się kanciasta czarna dziura, która okazała się niewidoczna dla Węgrów. Analiza tego ciemnego obiektu daje krótkie spojrzenie na tyranię pod kątem niepokoju.
W Bychawie życie toczy się swoim rytmem, pełnym małych radości i tęsknot... Tymczasem krążący po orbicie astronauta NASA Jeff Williams robi z kosmosu zdjęcie żyznych bychawskich pól, zachwycony pięknem ich mozaiki. Zapraszamy Cię do Bychawy, na Ziemię.
Sasza dokumentuje wydarzenia i swoje uczucia w pierwszych dniach i miesiącach wojny w swoim kraju – Ukrainie. Próbując odwrócić swoją uwagę, pogrąża się w swoich myślach i wspomnieniach. Ze względu na niebezpieczeństwo ona i jej dziadkowie muszą opuścić miasto. W wiosce, z której zostali ewakuowani, czas traci swoje granice. Myśli „Коли буде тепло?” nieustannie odbijają się echem w głowie dziewczyny.